Begeleide
wandeling

Legendes en tradities

Het kleine gebouw dat u voor u ziet noemt men in de omgeving «baraque à goutte» (druppelhut). Op bepaalde dagen in de herfst wordt er hier eau de vie, een soort jenever, gestookt. De dag begint vroeg, omstreeks 7 uur ‘s morgens. Voor de vervaardiging van deze drank volgt men een recept dat van generatie op generatie werd doorgegeven. Om te beginnen moet men alle gegiste vruchten in een koperen distillatieketel leggen en ze gedurende minstens 1 uur verwarmen. Sommigen verkiezen kweeperen, anderen mirabellen of peren. De vruchten worden verwarmd door een au bain marie-systeem dat door houtskool op temperatuur wordt gehouden; als ze gaar zijn geven ze water- en alcoholdampen af. Deze fijne nevel gaat daarna door een buisje, een eenvoudige leiding die 2 verschillende ketels met elkaar verbindt, en komt terecht in de koelslang waar hij afkoelt. De alcoholrest die men zo verkrijgt is ongeveer 70°, maar dit gehalte verschilt al naargelang het geoogste fruit en de deskundigheid van de distilleerder. Dit is het einde van de «première cuite». Tijdens deze operatie verliest de alcohol beetje bij beetje zijn graden en mag men niet vergeten hem met een alcoholmeter te meten tot men een eau de vie van 20° verkrijgt. Maar opgepast, de moeilijke taak van het stoken van eau de vie is hiermee nog niet voorbij. De stokers moeten de «repasse» doen, zoals zij het noemen. Het is inderdaad nodig om de alcohol opnieuw in de distilleerketel te doen en opnieuw op te warmen. Deze keer warmt men op tot een temperatuur van 50°. Tenslotte wordt de alcohol op de gewenste graad gebracht door er water aan toe te voegen. Dit is een lekker digestief dat er alleen maar op wacht om te worden geproefd!

De traditie van de druppelhutten is kenmerkend voor het departement van de Haute-Marne.

Er worden nog andere van generatie tot generatie overgeleverde gebruiken voortgezet. Zo is de «pose de mais» bijvoorbeeld een dorpsfeest dat wordt gehouden in de nacht van 30 april op 1 mei. In Faverolles en de andere dorpen van het departement verzamelen de jongens zich bij valavond om in de gemeentelijke bossen jonge bomen te gaan kappen. Daarna zetten ze de bomen voor de huizen waar meisjes van huwbare leeftijd wonen. Later, wanneer het dorp in een diepe slaap verzonken is, steelt deze bende vrolijke jongeren hier en daar voorwerpen die in niet afgesloten binnenplaatsen of tuinen aan hun rooflust blootgesteld zijn. Bloempotten, hekken, tuinmeubilair of luiken wachten de volgende morgen op hun eigenaar in het dorpscentrum.

Een ander gebruik vindt plaats in de Paasweek wanneer de klokken drie dagen niet luiden. Ouders vertellen hun kinderen dat de klokken naar Rome zijn vertrokken om door de paus gezegend te worden en dat ze op de ochtend van paasdag zullen terugkeren met chocolade-eieren die ze in de tuinen zullen laten vallen. Tijdens de afwezigheid van de klokken lopen de kinderen door de straten met een ratel, een houten instrument waarvan de vorm per streek verschilt maar dat altijd een zeer hoorbare klank heeft. Ze vervangen het geluid van de klokken met hun ratels en kondigen de religieuze diensten aan: om 7 uur ’s morgens wordt het angelus aangekondigd, daarna om 12 uur «voici midi bon appétit» (het is middag, eet smakelijk) en om 19 uur het angelus.

Als land van tradities heeft Faverolles ook zijn volkslegendes. Op de druppelhut ziet u een leeuwenbek die helder bronwater uitspuwt. De streek van Faverolles telt een twintigtal bronnen die altijd blijven lopen en is dus goed van water voorzien. Sommige bronnen vormen beekjes terwijl andere zich in de Suize storten. Vroeger voedde het water van de bronnen de zes aangelegde wasplaatsen-fonteinen in het dorp. Hiervan zijn er tegenwoordig slechts twee bewaard. Eén van de bronnen «la Désirée» liep overvloedig op 2 km ten noorden van het dorp. De plaatselijke geschiedenis vertelt er de volgende simpele legende over:

Feeën, fonteinnimfen die in het bos van Montgessey woonden, wilden de bron van «la Désirée» in een korf wegdragen om aan een rijke heer uit de buurt hun macht te tonen. Ze gingen naar het op dorre grond gelegen dorp Bugnières. Toen ze aan het hoge kruis dichtbij het dorp Leffonds aankwamen, keerde de bron uit zichzelf terug naar Faverolles waar ze vanaf dat ogenblik beschermd was tegen de wil van de feeën. Deze gebeurtenis eindigde met de inwoners van Faverolles die zongen «Plait à Dieu, vaille que vaille, la source Désirée est à nous…» (God zij geprezen, de bron Désirée is, goedschiks of kwaadschiks, van ons).

Verder een wandeling uit richting de rivier van Suize samenkomen.