Begeleide
wandeling

Faverolles, zijn heren en zijn kerk

Op het grondgebied van Faverolles, een bescheiden dorp op het plateau, kwamen al heel snel mensen wonen. Voordat de Romeinen er een grote verbindingsweg aanlegden, er met de teelt van tuinbonen begonnen en de door vlier en jeneverbes overheerste streek ontgonnen, werd de grond er door mensen uit het stenen tijdperk en daarna door Galliërs bewerkt. Tot op de dag van vandaag weet men nog niet waar hun woningen stonden, maar hun begraafplaats is gekend, op de plaats «croix de la chapelle». Met het verstrijken van de tijd eigende de Kerk zich deze grond toe, zegende hem in en breidde haar gezag in de streek uit. Zo onstond het embryo van het dorp.

In 1143 verkregen de religieuze Augustijnen van het hospitaal van Mormant een groot deel van de heerlijkheid van Faverolles en stichtten er een huis of landbouwcentrum dat zich nog steeds in de buurt van het gemeentehuis bevindt. Er wordt beweerd dat ook het laatste huis van de nederzetting van hen was, aan de overkant van het chevet van de kerk en dat ze een meer bezaten in het lager gelegen deel van het dorp. Het kapittel van Langres en enkele particulieren waren eigenaar van de rest van de heerlijkheid. De landbouwvestiging was afhankelijk van het in de buurt, op een oude en drukke pelgrimsweg gelegen hospitaal van Mormant waarvan prachtige overblijfselen zijn bewaard uit de tijd dat het gebruikt werd voor opvang van pelgrims en armen die er een aalmoes ontvingen. Maar in 1265 kwamen de Hospitaliers van Morment in geldnood en verkochten ze hun deel van de heerlijkheid Faverolles aan het kapittel van Langres. Deze bleven de eigenaars tot aan de Franse revolutie. Zo komt het dat, in tegenstelling tot wat de legende vertelt, de Tempeliers nooit in Faverolles aanwezig zijn geweest.

Men vindt het embleem van de Tempeliers twee keer terug, uitgehouwen in het koor van de kerk van Faverolles. Er wordt gezegd dat deze kerk oorspronkelijk een eenvoudige kapel was die dateert van de 12de eeuw. Vroeger waren er aan elke zijkant ook twee kapellen die door de landheren werden onderhouden, maar alleen de middelste bleef behouden en werd tot sacristie omgevormd. Deze aan Sint Germanus toegewijde kerk werd daarna verlengd in de richting van het schip en in 1787 volledig heropgebouwd. In de klokkentoren hangen drie klokken, de oudste dateert van 1808. De openbare klok werd in 1829 geplaatst.

Wanneer u door het dorp wandelt, ziet u de traditionele bouwstijl van de plattelandshuizen van de Haute-Marne. De huizen staan op een rij en hebben drie ruimten die dienen als leefruimte voor de mensen, een stalling voor de grote dieren en een schuur waarin het veevoer en het graan werd bewaard. Wanneer u aandachtig toekijkt, ziet u dat sommige gevels zijn versierd met decoratieve elementen: stenen waarop het bouwjaar van het huis staat vermeld, een zonnewijzer, klimplanten, een perelaar of druivelaar als symbool voor de vruchtbaarheid van het huis, een nis met beschermheilige of een afwateringsgoot voor het afvalwater van de keuken.

Ga nu verder en stop aan het einde van het dorp ter hoogte van de oude boomgaarden en de weg die naar de bron leidt.